Łokieć tenisisty jest chorobą objawiającą się bólem w okolicy nadkłykcia bocznego kości ramiennej oraz upośledzeniem funkcji zajętej kończyny.

Łokieć tenisisty, zwany inaczej entezopatią nadkłykcia bocznego kości ramiennej, jest urazem przeciążeniowym, który dotyczy ścięgien mięśni prostowników nadgarstka i palców. Schorzenie to charakteryzuje się ograniczeniem funkcji i osłabieniem siły mięśniowej dotkniętej kończyny, a także uporczywym bólem w okolicy nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Nie dotyka on jedynie, jak sugeruje nazwa, graczy tenisa. Narażone na to schorzenie są również osoby, które wykonują pracę fizyczną związaną z dużymi obciążeniami mechanicznymi kończyny górnej oraz które utrzymują niefizjologiczną pozycję przedramienia i ręki przez dłuższy czas (1). W wyniku powtarzających się mikrourazów w okolicy przyczepu na nadkłykciu bocznym dochodzi do zmian degeneracyjno-zwyrodnieniowych kolagenu i zaburzenia ukrwienia tkanek (2). Z racji tego, że problem ten często rozwija się na skutek wykonywanej pracy, uznaje się go za poważny problem zdrowia publicznego (3). Początkowe strategie postępowania terapeutycznego u pacjentów z łokciem tenisisty obejmują leczenie zachowawcze. Obiecującą metodą fizykalną jest radialna fala uderzeniowa (RSWT). Dotychczas nie ustalono optymalnej metodyki aplikacji uderzeń u pacjentów z łokciem tenisisty. Niniejszy artykuł przedstawia przegląd randomizowanych badańklinicznych w tym obszarze tematycznym, który umożliwi praktykującym fizjoterapeutom weryfikację stosowanych programów terapeutycznych z wykorzystaniem fali uderzeniowej.