W pracy przedstawiono testy ortopedyczne oraz uwagi teoretyczne i praktyczne dotyczące zastosowania wybranych metod fizjoterapeutycznych w przypadku rozejścia spojenia łonowego u kobiet w okresie ciąży i połogu.

Rozejście spojenia łonowego stanowi coraz powszechniejszy problem u kobiet w okresie ciąży i połogu. W pracy przedstawiono testy ortopedyczne oraz uwagi teoretyczne i praktyczne dotyczące zastosowania wybranych metod fizjoterapeutycznych. Zauważalne jest coraz większe zastosowanie fizjoterapii przy dolegliwościach położniczych, w tym poszukiwanie rozwiązań terapeutycznych w przypadku rozejścia spojenia łonowego. Stanowi ono zaburzenie ciąży i połogu, niekiedy poważne z powodu bolesnej dysfunkcji miednicy, związanej z jej destabilizacją. Do utraty stabilności dochodzi wówczas, kiedy rozstęp pomiędzy kośćmi łonowymi zwiększa się o więcej niż 10 mm. Częstość występowania dysfunkcji jest zmienna i według różnych autorów waha się znacząco od 1:36 do 1:3400.

Rozejście spojenia łonowego rozpoznaje się najczęściej w okresie okołoporodowym – występują wówczas bóle wzdłuż spojenia łonowego i kości krzyżowej. Niekiedy można się spotkać z tzw. „cichym rozejściem” powstającym z przyczyn czynnościowych; objawy są nieznaczne i zwykle cofają się w 5. bądź 6. tygodniu połogu, przez to rokowanie jest najczęściej pomyślne, tym bardziej, że dysfunkcja dobrze reaguje na leczenie zachowawcze, zwłaszcza w pierwszych tygodniach połogu, kiedy to działalność hormonów wraca do okresu sprzed ciąży.

Przeczytaj cały artykuł: