W dotychczasowych wydaniach „Rehabilitacji w Praktyce” poruszano wielokrotnie w tematach przewodnich problematykę rehabilitacji dzieci, tak ważną w codziennej praktyce fizjoterapeutycznej. Tym niemniej wydaje się, że jest to zagadnienie wymagające ciągłej i specjalistycznej wiedzy, możliwej do uzupełnienia także poprzez prezentowane w naszym czasopiśmie artykuły i komentarze. Tym razem zachęcam do zapoznania się z komentarzem eksperckim Pani Prof. Małgorzaty Domagalskiej-Szopy, omawiającym problemy fizjoterapii najmłodszych pacjentów.
W aktualnym numerze, który jest poświęcony nie tylko fizjoterapii dzieci, znajdą Państwo jak zawsze informacje dotyczące badań czynnościowych, pozwalających na ustalenie rodzaju i stopnia dysfunkcji i umożliwiających planowanie fizjoterapii oraz prezentowane cyklicznie w czasopiśmie słownictwo, wprowadzane i stosowane w procesie fizjoterapii. Mogą także Państwo w bieżącym numerze czasopisma zapoznać się m.in. z metodą postępowania fizjoterapeutycznego w dyspraksji, metodą mikrokinezyterapii, plastrowaniem dynamicznym, zastosowaniem fali uderzeniowej czy też wybranymi aspektami prawnymi zawodu fizjoterapeuty.
Mam nadzieję, że w niedługim czasie będziemy mogli odnieść się na łamach czasopisma do tworzonego nowego programu specjalizacji w dziedzinie fizjoterapii oraz opracowywanego rozporządzenia dotyczącego kompetencji zawodowych fizjoterapeuty.
Artykuł prezentuje podstawowe informacje dotyczące terapii dzieci z dyspraksją rozwojową. Wyjaśnia pojęcie dyspraksji i przedstawia jej najczęściej występujące objawy. Opisuje, na czym polega diagnoza, oraz prezentuje przykładowe ćwiczenia wykorzystywane w fizjoterapii.
Większość dzieci stawia swoje pierwsze samodzielne kroki pomiędzy 12. i 15. miesiącem życia. Często w początkowej fazie nauki chodzenia dzieci testują różne „style”. Jednym z nich może być chodzenie na palcach.
Uszkodzenia rdzenia powstają wskutek ciężkich urazów i prowadzą do nieodwracalnych zmian, rzutujących na dalsze funkcjonowanie osoby poszkodowanej. Leczenie uszkodzeń rdzenia kręgowego to nadal jedno z największych wyzwań współczesnej medycyny, zarówno w kontekście odbudowania uszkodzonych struktur, jak i późniejszego postępowania rehabilitacyjnego. Opis poniższego przypadku ma na celu przedstawienie, możliwości zastosowania Erigo i Lokomatu jako urządzeń, które w znacznym stopniu wspomagają i przyspieszają proces rehabilitacji.
W artykule omówiono wpływ elektrostymulacji mikroprądami na proces gojenia ran odleżynowych. Opisano przypadki trzech pacjentów z odleżynami, u których zastosowano leczenie klasyczne, uzupełnione mikroprądami. Uzyskane wyniki badań potwierdziły skuteczność stosowanej terapii we wspomaganiu gojenia ran odleżynowych.
Uszkodzenia chrzęstno-kostne w obrębie stawu skokowo-goleniowego mogą mieć różną etiologię oraz patogenezę. Najczęściej uszkodzenia te powodowane są urazem skrętnym. W postępowaniu leczniczym stosuje się leczenie zachowawcze (mobilizacje stawu, odciążanie stawu, fizykoterapię i zaopatrzenie ortopedyczne) oraz leczenie operacyjne (najczęściej metodą artroskopową). W pracy przedstawiono model postępowania fizjoterapeutycznego u pacjentów, u których zastosowano leczenie operacyjne ubytku chrzęstno-kostnego kości skokowej przy użyciu metody biologicznej rekonstrukcji z wykorzystaniem techniki suchej artroskopii. Określenie to dotyczy specjalnej techniki artroskopowej bez wypełniania stawu płynem lub gazem pod ciśnieniem, którą stosuję się w celu implantacji biomateriałów w rekonstrukcjach ubytków chrzęstno-kostnych. Model postępowania rehabilitacyjnego opiera się na strategii terapeutycznej w oparciu o monitorowanie rezonansem magnetycznym postępu gojenia i przebudowy bioimplantu.
Dysfagia, czyli utrudnione przechodzenie pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka, może być jedną z konsekwencji udaru mózgu. Wybór postępowania terapeutycznego zależy od głębokości i dynamiki objawów dysfagii. Terapia obejmuje różne techniki i oddziaływania, mające na celu poprawę bezpieczeństwa i funkcjonalności pobierania, rozdrabniania i połykania podawanych pokarmów. Jednym ze sposobów terapii dysfagii może być plastrowanie dynamiczne (PD). W dysfagii zaburzenia fazy ustnej mogą być spowodowane, oprócz problemów neurologicznych, problemem mechanicznym w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych, które wpływają również na zburzenia jedzenia, połykania oraz mowy. Dysfonię określa się jako wielopostaciowe zaburzenia głosu, dotyczące jego wszystkich składowych akustycznych, częstotliwości, natężenia, czasu trwania fonacji oraz barwy. W pracy przedstawiono aplikacje plastrowania dynamicznego w celu poprawy opóźnionego odruchu połykania, funkcji stawów skroniowo-żuchwowych oraz emisji głosu.
Fala uderzeniowa w fizjoterapii została zastosowana po raz pierwszy w medycynie sportowej w latach 90. ubiegłego wieku. Mimo swojej stosunkowo krótkiej historii, zyskała ona dużą popularność dzięki swojej potwierdzonej skuteczności. W artykule zostały przedstawione najczęstsze schorzenia zapalne oraz przeciążeniowe, w których fala uderzeniowa przynosi bardzo dobre efekty.
Przeprowadzono badania mające na celu wykazanie wpływu mikrokinezyterapii na zachowania w orientacji behawioralno-temperamentalnej i w orientacji neuropoznawczej dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i fizyczną ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Szprotawie, pod opieką naukowców z Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Minęło 10 lat, od kiedy pierwsi słuchacze rozpoczęli naukę w Akademii Osteopatii – szkole, której misjamii są edukowanie przyszłych specjalistów, a także propagowanie idei i rozwoju osteopatii w Polsce.
Najważniejszym elementem każdego postępowania leczniczego, w tym również terapii wykorzystującej techniki neurodynamiczne, jest dobrze postawiona diagnoza. Znalezienie przyczyny zaburzonej neuromechaniki, która pozwoli na zaplanowanie skutecznego postępowania terapeutycznego, wymaga kompleksowego badania pacjenta. Każde badanie powinno składać się z dobrze zebranego wywiadu, badania funkcjonalnego oraz oceny tzw. badań dodatkowych. W przypadku zaburzeń neuromechaniki konieczne jest wzbogacenie oceny pacjenta o podstawowe badanie neurologiczne, diagnostykę różnicową oraz testy neurodynamiczne. Postawienie właściwej diagnozy funkcjonalnej stanowi podstawę do zaplanowania odpowiedniego programu terapeutycznego, którego celem będzie likwidacja przyczyn dolegliwości, a nie jedynie objawów. Tylko takie postępowanie pozwoli na osiągnięcie trwałej poprawy stanu pacjenta, które można nazwać sukcesem terapeutycznym.
W polskiej literaturze znajduje się niewielka liczba informacji dotyczących aktywności dwuzadaniowych (ang. Dual Task Activities – DT) w kontekście rehabilitacji ruchowej. Paradygmat dwuzadaniowy jest wykorzystywany na świecie od niecałych dwudziestu lat do oceny np. ryzyka upadków u osób starszych. Wyniki tej oceny wskazują na istotną możliwość wykorzystania tego paradygmatu do treningów aktywności fizycznej oraz umysłowej. Jednozadaniowe oraz dwuzadaniowe aktywności różnią się między sobą nie tylko odpowiedziami efektora, ale również aktywnością różnych struktur mózgu. Wydaje się to istotne w kontekście zwiększającej się liczby osób po udarach, z łagodnymi zaburzeniami zdolności poznawczych oraz częstotliwością występowania choroby otępiennej u osób starszych. Celem pracy jest przybliżenie dwuzadaniowych aktywności fizycznych motoryczno-motorycznych oraz motoryczno-poznawczych, jak i ich szerszego kontekstu oraz możliwości wykorzystania tych informacji w codziennej praktyce zespołu terapeutycznego.
Istnieje wiele koncepcji, metod i rodzajów zabiegów terapeutycznych. Sztuką jest jednak umiejętność korzystania z tego bogactwa. Proces rehabilitacji jest wypadkową wiedzy, praktyki, umiejętności zastosowania i przede wszystkim doświadczenia w korzystaniu z tych narzędzi. Nie ma jednej uniwersalnej metody, jak i nie ma dwóch takich samych pacjentów, choćby mających takie same rozpoznanie. Każdy problem zasługuje na indywidualne podejście i terapię dedykowaną osobie, a nie „przypadkowi”.
W związku z ogromnym zainteresowaniem dotyczącym zastosowania przezczaszkowej stymulacji prądem stałym czy też galwanicznym, dr Grzegorz Biliński do opisu i przybliżenia tej metody poprosił ekspertów: lek. med. Katarzynę Świątkowską-Wróblewską (specjalizacja neurochirurg II), mgr Monikę Jakubowską (specjalista fizjoterapii, hipoterapeuta, pedagog, właściciel firmy Kinesis − rehabilitacja funkcjonalna) dr inż. Joannę Budzisz (wykładowca Politechnik Wrocławskiej, adiunkt na Wydziale Elektrycznym) oraz Dariusza Tuchowskiego (psychologa).
Warunkiem niezbędnym do wykonywania zawodu fizjoterapeuty jest uzyskanie prawa wykonywania zawodu. Każdy fizjoterapeuta powinien złożyć wniosek do samorządu zawodowego o stwierdzenie prawa do wykonywania zawodu. Celem artykułu jest przedstawienie regulacji prawnych i procedur praktycznych dotyczących nabycia prawa wykonywania zawodu przez fizjoterapeutę.